Sevenummer Thijs Pauwels finisht Halve Ironman in minder dan 5 uur

20 sep 2023, 12:32 Atletiek
Afbeelding

Sinds hij na een burn-out zijn leven omgooide en een kantoorbaan verruilde voor werk als personal trainer en therapeut, zoekt Thijs Pauwels (38) uit Sevenum graag zijn grenzen op. Al meerdere malen deed hij mee aan verschillende triatlons. Zo ook op zondag 3 september. Dit keer koos Thijs voor een halve Ironman: 1,9 kilometer zwemmen, 90 kilometer fietsen en vervolgens nog 21,2 kilometer rennen. In Zell am See kwam Thijs na 4 uur, 58 minuten en 38 seconden over de finish, als 127e van de 1.400 atleten.

Via een kennis raakte Thijs een aantal jaar geleden geïnteresseerd in triatlons. “Destijds zat ik met een burn-out thuis en wist ik echt niet wat ik wilde met mijn leven”, blikt hij terug. “Een kennis spoorde me toen aan om eens een kijkje te nemen bij een triatlon. Ik wist dat dit iets was wat ik wilde proberen en in drie maanden tijd - waar mensen normaal negen maanden de tijd voor nemen - trainde ik voor mijn eerste triatlon.” Thijs wist meteen: dit is het. “Mijn lijf kon het goed verdragen en ik was benieuwd wat ik hier uit kon halen”, vertelt hij.

Echte diesel

Zijn passie groeide en Thijs ruilde zijn baan als loonwerker in voor het werken als personal trainer en therapeut. Hij nam deel aan verschillende triatlons en pushte zichzelf telkens tot het uiterste. “Dat ging erg goed, merkte ik. Ik ben een echte diesel, die als hij eenmaal op gang komt, niet meer stopt”, lacht hij. Toch wilde Thijs dit jaar iets anders. “Dit jaar trainde ik gericht voor mijn eerste Ultra Trail van 54 kilometer door de bergen van Zwitserland. Omdat ik al gericht getraind was en nu eens wilde genieten, koos ik dit keer voor het doen van een halve Ironman”, legt hij uit. 

“Op deze manier zou ik mijn tijden aan kunnen scherpen en ik kon dit beter combineren met mijn werk.” Voor een hele Ironman traint Thijs normaal gesproken namelijk 20 tot 25 uur per week. “Dat beperkte zich nu tot 12 uur per week”, geeft hij aan. “Daarnaast vond ik het belangrijk om een keer op gevoel te trainen. Ik ben normaal heel gestructureerd met het maken en afwerken van een schema. Nu ik eens iets minder streng was en meer naar mijn gevoel luisterde, liet ik het schema wat meer los. Dit pakte goed uit, ik werd met de week fitter.”

Genieten

En dat bleek zeker het geval, want tijdens zijn wedstrijd had Thijs voor het eerst in zijn triatloncarrière eens tijd om écht te genieten. “Alle drie de onderdelen gingen heel goed. Normaal heb ik het meeste moeite met fietsen, maar dat ging deze keer perfect. Ik trackte mijn hartslag en voelde geen belemmeringen.” Dat hij bezig was met het neerzetten van een goede tijd, had Thijs tijdens de wedstrijd niet in de gaten. “Ik was vooral bezig met genieten. Genieten van de wedstrijd en genieten van de omgeving. Oostenrijk is ontzettend mooi. Normaal, tijdens een hele Ironman, ga je tot het gaatje en dan ben je continu aan het focussen op je tijden. Dat deed ik dit keer niet, ik volgde mijn gevoel.”

Voldaan gevoel

Dit leverde uiteindelijk een mooie prestatie op. “Mijn droom was om onder de 5 uur te komen”, geeft Thijs aan. Dit lukte en hij hield zelfs nog anderhalve minuut over. “Ik voelde me heel voldaan toen ik als 127e van de 1.400 deelnemers over de finish kwam en was erg trots dat ik dit heb kunnen doen zonder een keer zo’n hoge prestatiedrang te ervaren. Alles in mijn lijf voelde goed en ik ben niet te diep gegaan.”

Ook buiten de wedstrijd om genoot Thijs met volle teugen. “Samen met Twan en Yvonne Keijsers heb ik heerlijk genoten op de camping en in het atletendorp van Ironman”, vertelt hij.

Nieuwe doelen

Nu hij zo’n mooie tijd heeft neergezet, hoopt Thijs echter toch weer een hele Ironman te kunnen volbrengen, maar dan met een zelfde snelheid. “Ik wil hierop gaan trainen, maar daarnaast ook focussen op het volgen van mijn gevoel, zodat ik tijdens een hele Ironman ook meer kan genieten. Dat zou geweldig zijn.” 

Daarnaast hoopt Thijs anderen te inspireren. “Ik hoop mensen hiermee te motiveren en ook aan het bewegen te krijgen.” 

Tekst: Floor Velthuizen