Pim Pijnenburg uit Horst

20 sep 2023, 12:35 Geplukt
Afbeelding

De dood van één van zijn beste vrienden zorgde ervoor dat hij in één klap een stuk volwassener moest worden. Na een periode van pijn, verdriet en rouw pakte hij langzaam zijn leven weer op en is hij bezig met het afronden van zijn studie. Nog altijd zet hij zich, samen met zijn vrienden, in tegen zinloos geweld via #GedraagOw, waar momenteel een documentaire over gemaakt wordt. Deze week wordt Pim Pijnenburg (22) geplukt.

Al zeventien jaar lang vormt Horst de thuishaven van Pim, maar hij komt oorspronkelijk uit buurgemeente Peel en Maas. De eerste vijf jaren van zijn leven speelden zich af in Maasbree, tot zijn ouders een broodjeszaak in het centrum van Horst begonnen. “Toen verhuisden we naar de bovenliggende woning”, blikt Pim terug, die hier een fijne tijd beleefde. “Als kind zijnde was het natuurlijk superleuk om bij je ouders mee te kijken in de keuken en mijn twee oudere zussen en ik zijn hier uiteindelijk alle drie ook gaan werken als bijbaantje.” De zaken gingen goed, maar corona gooide uiteindelijk roet in het eten. “Daarom is op een gegeven moment de keuze gemaakt om te stoppen met de broodjeszaak.”

Minor in het buitenland

Op dat moment bevond Pim zich in zijn tweede studiejaar. Nadat hij de havo aan het Dendron College afrondde, begon hij met de studie Food & Business in Nijmegen. “Een hele leuke opleiding”, vertelt hij. “Ik vind het maken en verkopen van voedingsproducten heel interessant. Het is heel dynamisch.”

Eén van de mooiste momenten van zijn studie vond Pim zijn minor, die hij in Noorwegen volgde. “Ik heb daar een half jaar gestudeerd en dit was echt de beste tijd van mijn leven”, blikt hij terug. “Ik wilde altijd al eens naar Scandinavië en toen dit een optie bleek te zijn, besloot ik ervoor te gaan. Naast dat ik lessen volgde, heb ik rondgereisd.” Dat leverde verschillende magische momenten op. “Ik weet nog dat we met vrienden wat noordelijker het land introkken om te hiken. Op een avond lagen we langs een rivier in de jacuzzi en daar zagen we het Noorderlicht. Het was de eerste keer dat ik dit zag. Doordat het zo’n heldere nacht was, zag je allerlei verschillende kleuren bewegen. Het is heel cool om dat mee te mogen maken.”

Guus

In december 2021 keerde Pim terug naar Nederland. Dit vergde de nodige aanpassingen. “Je komt dan echt even in een dip”, legt hij uit. “Ik was echt zoekende in wat ik wilde. Doordat ik een half jaar in het buitenland zat, had ik mijn baan opgezegd. Ook wist ik niet hoe ik de rest van mijn studie wilde invullen, ik had nog best wel even vakantie.” Toen Pim zijn studie hervatte, vond hij weer enige structuur. Dit was echter van korte duur. “In februari 2022 werd Guus, één van mijn beste vrienden, neergestoken tijdens carnaval. Hij overleed ter plekke. Alles viel toen stil. Ik kon niet studeren of werken en zat er mentaal helemaal doorheen. Dit was een hele moeilijke periode en het verdriet kost heel veel energie. Het duurde best lang voordat ik mezelf een beetje kon herpakken, langer dan ik zelf had gedacht.” 

Pim was hier niet alleen in, zijn verdriet deelde hij met zijn hechte vriendengroep. “We steunden elkaar en regelden alles rondom Guus samen. Het zorgt voor een bepaalde verbondenheid die je op een andere manier ervaart. Als vriendengroep werden we nóg hechter.” Pim geeft aan dat hij door deze heftige gebeurtenis ineens een stuk volwassener werd. “Je leert ineens de kant van mentale problemen kennen, waar je normaal op zo’n jonge leeftijd niet mee te maken hebt”, legt hij uit.

#GedraagOw

Samen met zijn vrienden besloot Pim alles op alles te zetten om ervoor te zorgen dat zo’n situatie zich niet nog een keer herhaalt in deze gemeenschap. “Daarom zijn we begonnen met #GedraagOw. Het doel hiervan is zinloos geweld in alle vormen tegen te gaan en bespreekbaar te maken op alle plekken. Dit proberen wij te doen door het op veel plekken terug te laten komen zoals op scholen, evenementen bedrijven, horeca en sportverenigingen.” Dit initiatief werd omarmd door de hele gemeenschap en de jonge Pim kijkt hier dan ook met een trots gevoel naar. “Het is fijn om te zien dat we uit zo’n verschrikkelijke situatie iets waardevols hebben gecreëerd. De gemeenschap is een stuk hechter geworden en iedereen denkt met ons mee.” Vorige week werd er een monument onthuld ter nagedachtenis aan Guus en momenteel wordt er gewerkt aan een documentaire. Ook denkt de groep na over lesmateriaal voor basis- en middelbare scholen en de inzet op lokale evenementen. “We blijven Guus herdenken en hij zal altijd doorleven in onszelf. Je ziet echt dat er ook mooie dingen uit voortkomen.”


Liefdesgeluk

Eén van deze mooie ‘dingen’ is Pims vriendin Lieke. “Ik ken haar dankzij Guus”, lacht hij. “Lieke was een goede vriendin van Guus en toen hij overleed, maakte ik een groepsapp aan met de vrienden van Guus om belangrijke zaken in te delen. Toen we langzaamaan weer eens wat feestjes bij onze keet organiseerden, nodigde ik haar uit. We hebben toen de lang gepraat en zijn vrij daarna gaan daten. Van het één kwam het ander en sinds december hebben we een relatie. Het is mooi om te zien dat Guus ook na zijn overlijden nog weet te verbinden en dat zoiets kan ontstaan na een rotperiode. 

“Onlangs ging het stel nog op skeelervakantie. “We hebben in vier dagen 215 kilometer geskeelerd door België en Frankrijk”, vertelt Pim. “Daarna hebben we nog een paar dagen gerelaxt in Brugge. Dat is wel lekker en hoognodig na zo’n inspanning. Ik denk in ieder geval dat het volgend jaar weer een rustige vakantie wordt”, lacht hij. Verder is Pim zelf ook graag actief bezig. “Samen met mijn vriendengroep speel ik in een vriendenvoetbalteam”, vertelt hij. “Ik zie ze twee keer per week dat is altijd heel leuk. Ik ben sowieso heel sociaal en mijn weekenden zijn meestal al een maand van tevoren vol.”

Toekomst

Het leven lacht hem weer een beetje toe en op dit moment ligt Pims focus op zijn afstuderen, maar hiervoor zoekt hij wel nog een geschikte afstudeerplek. “Daarom heb ik een half tussenjaar”, legt hij uit. “Ik werk nu tijdelijk bij Inter Chalet om wat geld te verdienen en in de tussentijd oriënteer ik me op de toekomst. Het lijkt me wel fijn om in de komende tijd nog een baan te vinden waar ik vanaf februari stage kan lopen. Dan ken je het bedrijf al een beetje.” Hiervoor is Pim niet gebonden aan ‘zijn’ dorp Horst. “Het lijkt me stiekem best leuk om nog een keer op kamers te gaan in de Randstad. Daar heb je sowieso hele mooie, jonge bedrijven. Ik hoop in ieder geval op een leuke stage en een mooie carrière.”

Tekst: Floor Velthuizen