In de rubriek ‘Blik op groene vingers’ licht HALLO tuinen in de gemeente Horst aan de Maas uit die het bekijken meer dan waard zijn en vertelt de eigenaar over zijn of haar pronkstuk. Hier komt onder andere aan bod welke betekenis de tuin voor de eigenaar heeft en wat er komt kijken bij het onderhouden ervan. Deze week de tuin van Huub en Riek Steeghs uit Sevenum.
Wie de achtertuin van Huub en Riek Steeghs betreedt, wordt overdonderd door een kleurenpalet om U tegen te zeggen. Honderden bloeiende bloemen en planten komen je stralend tegenmoet, met in het midden een strakke en gemillimeterde grasmat en aan de de oostzijde een vijvertje. Een tafereel om van te genieten. Dat doen Huub en Riek dan ook met volle teugen. “En dat hopen we ook nog heel lang te blijven doen”, vertelt de 83-jarige man des huizes. Iedere ochtend is hij in de weer in zijn tuin. In welk seizoen de kalender ook beland mag zijn. “Dat is geen straf. Helemaal niet zelfs. Als we ‘s ochtends de gordijnen openen en de tuin in kijken, is het iedere keer weer genieten.” En die strakke grasmat? Een combinatie van goed onderhouden én een beetje geluk, zo blijkt. “De grond hier is erg goed, maar er zit ook het nodige werk in om het zo te houden. Afgelopen week stonden er nog zo’n zestig mensen op, maar daar is niets van te zien”, glundert Huub.
Snel in kannen en kruiken
De tuin is dan ook vooral zijn kindje. Riek geniet er op haar beurt ook met volle teugen van, maar is stiekem blij dat haar man zorgt dat alles er pico bello bijligt. Het stel woont nu zo’n 2,5 jaar in de in tweeën gesplitste boerderijwoning op de Sevenumse Donckstraat. “Ik breng als vrijwilliger maaltijden rond voor de ouderen in Sevenum en kwam in die hoedanigheid weleens hier”, vertelt Huub. “Toen dacht ik al dat dit weleens een mooie plek kon zijn voor Riek en mij.” Toen het huis en de bijbehorende tuin te koop kwamen, greep hij z’n kans. Daarna was alles snel in kannen en kruiken. “Het duurde na het eerste telefoontje nog geen week voor de koop rond was”, vertelt Huub lachend. De daadwerkelijke verhuizing liet langer op zich wachten. “Het duurde even voor alles beschreven was. Wél mocht ik op 1 januari 2021 al in de tuin starten.” Dat liet Huub zich geen twee keer zeggen. De tachtiger ging direct aan de slag.
Geboren met groene vingers
“Vooraf heb ik helemaal uitgetekend hoe ik het wilde hebben”, legt Huub uit. Hij werd geboren met groene vingers, en dat is terug te zien ook. “Hoewel ik er nooit mijn beroep van heb gemaakt, heb ik hobbymatig wel tuinen voor anderen ontworpen. Een hobby die me al met al best veel heeft gebracht”, zegt hij terugblikkend.
Zo zorgde zijn liefde voor flora er mede voor dat hij vijftien jaar ledenraadslid was als vertegenwoordiger van regio Noord en Midden-Limburg van de Nederlandse Kring van Fuchsiavrienden (NKvF). Van 2008 tot en met 2018 was hij zelfs lid van het hoofdbestuur aldaar. “In die rol organiseerde ik jaarlijks de Vriendendag. Daar kwamen zonder uitzondering ruim duizend liefhebbers op af”, vertelt Huub, die daarnaast ook nog eens 25 jaar secretaris voor NKvF regio Noord en Midden-Limburg was, trots.
Eer van eigen werk
Met de fuchsia is sowieso één van zijn tuinfavorieten genoemd. Al is het vooral het totaalplaatje dat hem en Riek tevreden stemmen. “Een favoriete plek heb ik niet echt. We genieten vooral van de maanden dat alles in bloei staat”, legt hij uit. Voor een leek lijkt het wellicht de normaalste zaak van de wereld, maar Huub weet hoeveel arbeid er in het eindresultaat is gaan zitten. “Ik vind het mooi dat ik eer heb van mijn werk. Alles doe ik zelf, ook het verlengen van de vijver en het maken van de zitplekjes bijvoorbeeld”, wijst hij op de diverse mogelijkheden om de benen even te laten rusten die zijn tuin te bieden heeft. “We zeggen wel eens tegen elkaar dat we met dit huis een winnend lot uit de loterij hebben gekocht”, verduidelijkt hij. “We zijn heel tevreden met het resultaat. Als ik nog één ding mag wensen, dan is het wel dat we hier samen nog jaren van mogen genieten. In goede gezondheid. En dat ik het nog jaren zelf bij kan blijven houden, want dat blijft toch echt één van de allerleukste dingen om te doen.”
Tekst: Jelle van Hees
